teruggestuurdteruggestuurdteruggestuurd

Meld u aan voor de wetenschapsnieuwsbrief Wonder Theory van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Vleermuizen waren lange tijd de buitenbeentjes onder de zoogdieren.

Zij zijn de enige wezens in deze tak van het dierenrijk die kunnen vliegen. Nu zeggen onderzoekers dat ze nog een uniek kenmerk hebben ontdekt: een video laat zien dat de breedvleugelige vleermuis mogelijk het eerste bekende zoogdier is dat zonder penetratie part.

Ook bekend onder de wetenschappelijke naam Eptesicus serotinus, paren breedvleugelige vleermuizen door hun geslachtsdelen aan te raken. De mannelijke vleermuis gebruikt zijn penis meer als een arm om een ​​beschermend membraan weg te bewegen van de vulva van de vrouwelijke vleermuis, blijkt uit een onderzoek dat maandag in het tijdschrift Current Biology is gepubliceerd.

Vleermuizen hebben een “ongelooflijke” voortplantingsbiologie die moeilijk te bestuderen is, gezien de nachtelijke en geheimzinnige aard van veel vleermuissoorten, zei co-auteur Nicolas Fasel, een vleermuisspecialist aan de Universiteit van Lausanne in Zwitserland.

“Meestal zie je ze met hun rug tegen de muur en zie je niet wat er werkelijk voor hen gebeurt”, zei hij.

Dankzij de inspanningen van een Nederlandse vleermuizenliefhebber die achttien videocamera’s opstelde in een kerk in Nederland waar een broedkolonie breedvleugelvleermuizen woonde, konden Fasel en zijn collega’s echter 93 paringsgebeurtenissen in detail analyseren. Video’s van nog eens vier paringsgebeurtenissen van dezelfde soort kwamen van personeel van een vleermuizenreddings- en rehabilitatiecentrum in Oekraïne.

“Je kunt de paring daadwerkelijk zien en zien dat de penis niet naar binnen gaat”, zei Fasel.

Uit de opnames bleek dat de helft van de geregistreerde paringsepisodes minder dan 53 minuten duurde, terwijl bij één gelegenheid een paar vleermuizen meer dan twaalf uur bij elkaar bleven in een copulatoire omhelzing. Het gedrag is vergelijkbaar met een ‘cloacale kus’, een paringsstijl die door veel vogels wordt gebruikt.

Wat Fasel en zijn collega’s in de video’s observeerden, zou een al lang bestaand mysterie over de voortplantingsbiologie van deze vleermuissoort en andere vleermuissoorten in dezelfde familie kunnen oplossen.

De penis van de mannelijke vleermuis is ongeveer zeven keer langer dan de vagina van zijn vrouwelijke tegenhanger en heeft een hartvormige kop die zeven keer breder is dan de vaginale opening. Dit zijn kenmerken die penetrerende seks moeilijk, zo niet onmogelijk lijken te maken, merkte Fasel op.

Teri Orr, assistent-professor en specialist in voortplantingssystemen van vleermuizen aan de New Mexico State University, zei dat ze aanvankelijk ‘verbaasd’ was toen ze zag dat mannetjes hun geslachtsdelen kunnen gebruiken als een ‘copulerende arm’ en ‘misschien sperma overbrengen, net zoals vogels dat doen’. .” doe het”. Orr was niet betrokken bij het onderzoek.

“Vleermuizen gebruiken hun uropatagia (staartmembranen) op veel unieke manieren, zoals als visnetten, voor het vangen van jongen tijdens de geboorte, enz. Ze zijn daarom op veel manieren nuttig, maar kunnen een belemmering vormen voor de paring,” zei Orr.

“Ik ben het ermee eens dat het mannetje van deze soort zijn geslachtsdelen mag gebruiken om de staart van het vrouwtje te controleren, maar er zijn enkele belangrijke dingen die moeten worden verduidelijkt”, voegde ze eraan toe via e-mail. “Aan de ene kant: hoe gebeurt de spermaoverdracht precies en aan de andere kant: wat doet het vrouwtje in dit paar?”

Het breedvleugelige vleermuisgedrag dat in de krant wordt gerapporteerd is ‘bizar en uniek’ als het waar is, zegt Alan Dixson, hoogleraar biologie aan de Victoria Universiteit van Wellington in Nieuw-Zeeland en auteur van het boek ‘Mammalian Sexuality: The Act of Mating’ uit 2021. en de evolutie van de voortplanting.” Volgens hem hebben de onderzoekers echter niet genoeg bewijs geleverd om hun ongebruikelijke bewering te ondersteunen, voegde Dixson eraan toe, die ook niet bij het onderzoek betrokken was.

De co-auteur van het onderzoek, Susanne Holtze, senior wetenschapper aan het Leibniz Instituut voor Dierentuin- en Natuuronderzoek in Berlijn, erkende dat ze er niet in waren geslaagd de overdracht van sperma van mannelijke naar vrouwelijke vleermuizen overtuigend aan te tonen, en zei dat dit de focus zal zijn. van toekomstig onderzoek.

“Het is een enigszins open vraag hoe hun sperma daadwerkelijk in het vrouwelijke voortplantingsstelsel terechtkomt. Het kan zijn dat er een soort trek in het spel is. We kunnen dit mechanisme niet volledig beantwoorden”, zei ze.

Holtze, gespecialiseerd in geassisteerde voortplanting bij dieren, zei dat de informatie die tijdens het onderzoek werd verkregen haar zou helpen een manier te ontwikkelen om vleermuizen kunstmatig te insemineren.

“Er zijn meer dan duizend soorten vleermuizen, en veel daarvan worden ook met uitsterven bedreigd”, zegt ze. “Tot nu toe bestaat er geen adequate strategie voor geassisteerde voortplanting.”

Orr, de vleermuisspecialist aan de New Mexico State University, zei dat de studie het werk van haar laboratorium op het gebied van de voortplanting van vleermuizen zou informeren en zou onderzoeken of het ongebruikelijke voortplantingsgedrag gevolgen heeft voor het begrijpen van menselijke onvruchtbaarheid.

“Vleermuizen doen veel extreme dingen tijdens de voortplanting, van het opslaan van sperma tot het verlengen van de zwangerschapsduur,” legde ze uit.

Er zijn weinig vleermuisbiologen, en de meesten hebben de neiging zich te concentreren op de meer voor de hand liggende maar nog steeds fascinerende aspecten van de vleermuisbiologie, zoals vluchten en echolocatie, “in plaats van wat de vleermuizen ‘achter gesloten deuren’ doen”, zei Orr.